خانه کشاورز

دامداری شیری

دامداری شیری که به آن دامداری نیز می گویند، شاخه ای از کشاورزی است که شامل پرورش و استفاده از حیوانات شیری، در درجه اول گاو، برای تولید شیر و محصولات لبنی مختلف فرآوری شده از آن است.
شیر برای مصرف انسان عمدتاً توسط گاو و گاومیش آبی تولید می شود. بز همچنین یک تولید کننده مهم شیر در چین، هند و سایر کشورهای آسیایی و در مصر است. شیر بز در اروپا و آمریکای شمالی نیز تولید می شود، اما در مقایسه با شیر گاو، شیر بز نسبتاً بی اهمیت است. شیر گاومیش در برخی کشورها به ویژه هند به مقدار تجاری تولید می شود. در مناطقی که شیر گاومیش تولید می شود مانند شیر گاو مورد استفاده قرار می گیرد و در برخی مناطق عرضه شیر، مخلوطی از هر دو را تشکیل داده است. این مقاله به اصول و شیوه های پرورش گاوهای شیری می پردازد. برای بحث در مورد محصولات لبنی به مقاله لبنیات مراجعه کنید.

گله های شیری

گاوهای شیری به پنج نژاد اصلی تقسیم می شوند: ایرشایر، براون سوئیس، گورنزی، هلشتاین-فریزین و جرسی. نژادهای کوچک زیادی وجود دارد که از جمله آنها می توان به رد دین، هلندی بلتد و دوون اشاره کرد. نژادهای دو منظوره نیز وجود دارند که برای تولید شیر و گوشت استفاده می‌شوند، به‌ویژه نژاد Milking Shorthorn و Red Polled.
منشا  نژاد Ayrshire در اسکاتلند است. گاوهای این نژاد قرمز و سفید یا قهوه ای و سفید رنگ هستند و در جویدن علوفه قوی، سرزنده و خوب هستند. شیر Ayrshire حاوی حدود 4.1 درصد چربی کره است. سوئیس زادگاه بومی "سوئیسی‌های قهوه ای" است. رنگ این گاوها نقره ای تا قهوه ای تیره، با بینی و زبان مشکی است. قهوه‌ای سوئیسی قوی و پر جنب و جوش هستند. میانگین آزمایش چربی شیر 4.1 درصد است. منشاء نژاد گورنزی در جزیره گرنزی در سواحل فرانسه است. گورنزی به رنگ حنایی با خطوط سفید شفاف است. شیر به طور متوسط حدود 4.8 درصد چربی دارد و رنگ آن زرد تیره است. منشاء نژاد هلشتاین-فریزین در هلند است. رنگ آن سیاه و سفید و سایز بزرگ است. هلشتاین بیش از هر نژاد دیگری شیر می دهد. میانگین چربی کره 3.7 درصد است. منشاء نژاد جرسی در جزیره جرسی در بریتانیای کبیر است. گاوهای جرسی به رنگ حنایی، با یا بدون علامت سفید هستند. آنها کوچکترین نژادهای شیری اصلی هستند، اما شیر آنها غنی ترین است و به طور متوسط حاوی 5.2 درصد چربی است. محتوای پروتئین شیر برای گورنزی (3.91 درصد) و جرسی (3.92 درصد) و کمترین میزان برای هلشتاین (3.23 درصد) است.

گاو شیری

اصلاح نژاد و اصلاح گله

نژادهای گاوهای شیری با سالها انتخاب دقیق و جفت گیری حیوانات برای دستیابی به انواع دلخواه ایجاد شده اند. افزایش تولید شیر و چربی هدف اصلی بوده است، اگرچه هدف اغلب به افزایش تولید شیر و پروتئین تغییر کرده است. تولید در هر گاو با عوامل محیطی مختلف بسیار متفاوت است، اما زمینه ژنتیکی گاو بسیار مهم است.
اصول اصلاح نژاد برای بهبود تولید در افزایش تولید شیر در کشورهای کمتر توسعه یافته مفید بوده است. در هند با گاوها و گاومیش های آبی نیز پیشرفت هایی حاصل شده است.
پرورش مصنوعی به یک روش در سراسر جهان تبدیل شده است. گاوهای نر با ظرفیت ژنتیکی بالا برای انتقال توانایی تولید شیر زیاد به فرزندان ماده خود، در محیط مخصوص نگهداری می شوند. تعاونی های دامداران معمولاً این محیط های مخصوص را اداره می کنند و معمولاً از لقاح مصنوعی استفاده می شود. منی برای لقاح مصنوعی ممکن است برای ارسال به هر نقطه از جهان منجمد شود.

تغذیه گاوهای شیری

گاو شیری تولید کننده کارآمد غذای انسان از علوفه است. این توانایی به یک سیستم گوارشی منحصربه‌فرد نسبت داده می‌شود که از یک معده چهار قسمتی تشکیل شده است که قادر به رسیدگی به مواد خام هضم نشده توسط انسان و سایر حیوانات تک معده (یک شکم) است.
مرتع غذای طبیعی گاوهای شیری است و مرتع فراوان و خوب بیشتر نیازهای یک جیره لبنی خوب را تامین می کند. یک نمونه برجسته از تولید لبنیات در علفزار در نیوزیلند یافت می شود، جایی که گاوها در تمام سال در مرتع هستند و هزینه های تولید شیر در حداقل است. کشاورز نیازی به تهیه و نگهداری خوراک برای مدت طولانی زمستان ندارد. با این حال، تغذیه یک جیره متعادل، به جای علف به تنهایی، تولید شیر را افزایش می دهد. تا سال 2000 متوسط تولید سالانه هر گاو در نیوزیلند 8655 پوند (3926 کیلوگرم) شیر بود، در حالی که در ایالات متحده که تغذیه تکمیلی رایج است، 18204 پوند یا 8257 کیلوگرم بود. مراتع با کیفیت پایین باید با خوراک دیگری مانند محصولات سبز، سیلوی تابستانی یا یونجه تکمیل شود.
در فصولی که مراتع ناکافی است، گاوها به یونجه، سیلو و غلات به مقدار کافی و تعادل برای تامین نیازهای غذایی و تضمین ذخیره غذایی برای جلوگیری از کاهش حجم و ترکیب شیر نیاز دارند.

گاو شیری

پیشگیری از بیماری

بیماری یکی از بزرگترین مشکلات دامداری است. این یک تهدید دائمی است و ممکن است حذف حیوانات ارزشمند از گله را زمانی که حتی احتمال بیماری را نشان نمی دهند ضروری کند. یک مطالعه در مورد حذف گاوها از یک گله شیری معمولی نشان داد که سالانه حدود یک پنجم تا یک سوم گله ممکن است تلف شوند.
مدیریت خوب گله شامل نظافت، جداسازی حیوانات بیمار یا آسیب دیده، دور نگه داشتن محل از خطراتی که ممکن است باعث آسیب شود و محافظت مداوم در برابر گیاهان سمی و سایر مواد می شود. برخی از بیماری ها مانند سل نیاز به تزریق دارند. برخی دیگر مانند ورم پستان نیاز به درمان مداوم دارند. برای برخی از بیماری ها درمان شناخته شده ای وجود ندارد. کشتار حیوان تنها راه جلوگیری از گسترش عفونت است. بیماری تب برفکی بدنام ترین آنهاست. اقدامات شدیدی توسط اکثر دولت ها به منظور حذف یا کنترل این بیماری به کار گرفته شده است.

مزرعه دام شیری

شیردوشی و حمل علوفله در مزرعه

تولید شیر در مادران با لقاح مصنوعی آغاز می شود. حداقل تولید در هفته هفتم یا هشتم شروع می شود، اما ترشح تا بعد از زایمان مهار می شود. محرک زایش، شیردهی را برای چند هفته افزایش می دهد تا زمانی که لقاح دیگری باعث کاهش تدریجی شود. در پاسخ به هورمون های بارداری و نیازهای جنین، حیوان معمولاً برای یک یا دو ماه قبل از زایمان خشک است.
شیر توسط گاو از خون او تولید می شود و مقدار زیادی غذا برای نگهداری یک گاو پرتولید لازم است. محصولات هضم و جذب وارد خون شده و به پستان منتقل می شود. در آنجا مواد اولیه جمع آوری شده و به اجزای شیر تبدیل می شود. هر بار که خون از پستان عبور می کند، بخش کوچکی از اجزای آن برای تولید شیر برداشته می شود. حدود 400 پوند (50 گالن یا حدود 200 لیتر) خون باید از پستان عبور کند تا یک پوند (حدود 0.45 کیلوگرم) شیر تولید شود. جریان روزانه 10 تن (20000 پوند یا حدود 9000 کیلوگرم) خون از طریق پستان برای گاوی که روزانه 50 پوند (22.5 کیلوگرم) شیر تولید می کند، لازم است. انرژی مورد نیاز برای تولید اجزای شیر و به گردش درآوردن خون نشان دهنده اهمیت فراوان تغذیه مناسب و فراوان است.
امروزه بیشتر دوشیدن شیر توسط یک اپراتور با دقت آموزش دیده، معمولاً دو بار در روز، در انبارهای پایه دار یا سالن های شیردوشی با ماشین آلات انجام می شود. یک شیردوش با تجربه یک تا سه دستگاه ماشین را مدیریت می کند. ابتدا گاوها را تمیز می کنند و خرچنگی‌های سرپستانک (تیت) را به پستان وصل میکنند. یک خلاء ضربانی، شیر را به یک گیرنده (رسیور) یا از طریق لوله کشی به مخزن شیر مزرعه می کشد.
شیر یک کالای بسیار فاسد شدنی است که باید ظرف دو ساعت تا دمای 50 درجه فارنهایت (10 درجه سانتیگراد) یا کمتر خنک شود. سپس باید در آن دما نگهداری شود تا زمانی که به مصرف کننده تحویل داده شود.
شیر از مزرعه ای به کارخانه دیگر بسته به شرایط منطقه ای به روش های مختلفی منتقل می شود. در منطقه گجرات هند، شیر در کوزه هایی روی سر زنانی که شیردوشی را انجام می دهند، به ایستگاه دریافت می برند. ایستگاه دریافت شیر را در ظروف بزرگ با کامیون به کارخانه منتقل می کند.
در کشورهای عمده تولیدکننده شیر جهان، شیر را در مخزن مزرعه یا در ظروف سرد نگه می‌دارند تا زمانی که معمولاً یک یا دو بار در روز، با تانکر یا کامیون جمع‌آوری شود. تانکرها شیر را در مزرعه پمپ می کنند و در هنگام تحویل به مخازن کارخانه تخلیه می کنند. راننده تانکر، شیر هر کشاورز را اندازه گیری و نمونه برداری می کند. آزمایش چربی و باکتری در کارخانه انجام می شود. در برخی از کشورهای اروپایی از خطوط لوله در مقیاس کوچک برای تحویل شیر از مزرعه به کارخانه استفاده می‌شود.

تنظیمات
مطالب مرتبط
نکاتی قبل از احداث دامداری شیری نکاتی قبل از احداث دامداری شیری
روشهایی برای افزایش شیر گاو روشهایی برای افزایش شیر گاو
تغذیه اصولی گاو تغذیه اصولی گاو
خوراک گاو گوشتی خوراک گاو گوشتی
انواع مکمل خوراک گاو انواع مکمل خوراک گاو
نکاتی در مورد تولید لبنیات نکاتی در مورد تولید لبنیات
دام اهلی و انواع گونه‌های گاو دام اهلی و انواع گونه‌های گاو
بهترین گیاهان آپارتمانی بهترین گیاهان آپارتمانی

یادداشت کاربران
درج یک یادداشت :
1 + 6 = ?

سبد خرید

ورود

ثبت نام
این برنامه را نصب کن !