پرورش گل حسرت
سورنجان یا گل حسرت (نامهای دیگر: پیاز سگ، پیاز حضرتی یا گل حضرتی نام یک سرده از راسته سوسنسانان، تیره گلحسرتیان Colchicaceae است.
سورنجان سردهای است علفی با حدود 30 گونه که بومی اوراسیا هستند؛ گلهای آنها بدون ساقه و شبیه گل زعفران است که در پاییز میشکفد و به آنها زعفران پاییزه یا چمنزار گفته میشود؛ میوه آنها پوشینه سهحجرهای است که در بهار، زمانی که برگها ظاهر میشوند، میرسد.
سورنجان در نقاط معتدل و مرطوب میروید. پیاز آن در عمق 25 تا 30 سانتیمتر در خاک فرومیرود و در پائیز گلهای سفید یا بنفش شش بخشی از آن خارج گردد؛ و این گلها لوله دراز دارند و تخمدانشان بر روی پیاز قرار گرفته است. پس از آمیزش قریب شش ماه در خاک باقی میماند و تخمدان بزرگ میشود و در بهار با برگهای پهن و براق از خاک بیرون میآید و کپسولی سرخانه میسازد که دانههای درشت بسیار دارد. این گیاه بسیار سمی و ماده مؤثر آن به نام کلشیسین در بیماری نقرس بکار میرود.
گل سورنجان که زرد است را شنبلید میگویند.
ریشه این گیاه غده توپر بوده در فصل پائیز حدوداً هشت گل جامی شکل به رنگ ارغوانی، صورتی یا سفید ظاهر شده و پس از آن 5 – 3 برگ نواری شکل، بزرگ و نیمه افراشته و براق در فصل بهار سر از خاک درمی آورند. حداکثر بلندی و گستردگی گیاه 15 – 10 سانتی متر است…
نیازها گل حسرت
مکان باز و آفتابی، خاک دارای زهکش خوب، برگ ها را تا زمانی که کاملاً پژمرده نشده اند از گیاه جدا نمی کنند تا مواد غذائی لازم برای تولید گل ها در فصل پائیز را پیش از شروع دوره استراحت پیازها مهیا نمایند. حداقل دمای قابل تحمل آن 15- درجه سانتی گراد است.
ـ ازدیاد:
از طریق کاشت بذر و یا تقسیم گیاه در فصل پائیز امکان پذیر است.
این گیاه به نامهای زعفران خزان، بانوی عریان نیز شناخته می شود.
تمام قسمتهای این گیاه سمی است و ممکن است باعث مرگ شود
منبع:آسمونی